بخشنده همچون خورشید

چشمهايت دلم را ورق مي زند،رها مي شوم در حجم نفسهايت مثل پروانه ها كه آزادند دستهايت را لمس مي كنم،تابستان مي شوم پر از آبشارهاي گل سرخ كنارم هستي و من از باراني حرف مي زنم كه بي اجازه مي بارد و تو را بي وقفه در من چكه مي كند، من از تو مي نويسم در دفتر دلي كه به اندازه ما جا دارد....من يه عالمه تو لحظه هارا کنار هم...دیدی با چه شوقی به سه سال و يازده ماه رسانديم باورم نمي شود يك ماه تا شروع سال چهارم و لذت بردن از سال سوم زندگيت برايم باقي است چرا انقدر تند ،بزرگ شدنت را دوست دارم ولي هر ماه شوق همراه با غم وجودم را مي گيرد نمي دانم نامش چيست اين دلهره ، از کلام اولین بوسه تا صداي مامان گفتنت مثل يك نوار ضبط شده در گوشم تكرار مي...